حضور آنلاین خانم دکتر توفیق و خانم دکتر بقایی باعث افتخار بود و نهایتا با تشکر از شرکت آریا قلب پیشرو (نمایندگی کمپانی BARD) که همیشه حامی برنامه های آموزشی بودن. سعی می کنم بعضی از موضوعاتی که مطرح شدن رو اینجا مرور کنیم.
ابتدا در مورد روش تقسیم بندی هرنی اینگوئینال
طبقه بندی های بسیاری از فتق کشاله ران در دسترس است. بسیاری از آنها پیچیده هستند و بنابراین به خاطر سپردن آنها دشوار است. طبقه بندی های مختلف موجود توسط EHS مورد بررسی انتقادی قرار گرفتند. بر اساس این باور که یک طبقه بندی باید ساده و آموزنده باشد تا توسط جامعه جراحی عمومی پذیرفته شود، این گروه یک سنتز ساده از طبقه بندی های موجود را برای طبقه بندی (حین عمل) فتق های اینگوینال یا فمورال اولیه و عود کننده
پیشنهاد کردند.
همه طبقه بندی های مختلف دارای اشکالاتی هستند.
جدول زیر بیشتر طبقه بندی های فتق موجود در حال حاضر را نشان می دهد.
طبقه‌بندی Nyhus یکی از پرکاربردترین طبقه‌بندی‌ها است، اما به خاطر سپردن آنها آسان نیست، مانند طبقه‌بندی Stoppa که از طبقه‌بندی Nyhus مشتق شده است(با توجه ویژه به عوامل تشدیدکننده) طبقه بندی Bendavid بسیار پیچیده است، با 20 زیرگروه مختلف. علاوه بر این، برخی از طبقه بندی های موجود، مانند طبقه بندی گیلبرت فاقد فتق فمورال یا فتق ترکیبی (مانند فتق pantaloon) هستند. یک طبقه بندی ساده و آسان برای به خاطر سپردن، طبقه بندی آخن (Aachen)است.
طبقه بندی EHS تا حد زیادی شبیه طبقه بندی آخن است. شاخص finger را به عنوان مرجع در جراحی باز پیشنهاد می کنند.اندازه معمول نوک انگشت ایندکس عمدتاً در حدود 1.5-2 سانتی متر است).
همانطور که در جدول زیر مشاهده می شود، اندازه orifice فتق به صورت 1 (کمتر از ۱ انگشت)، 2 (۱تا ۲ انگشت) و 3 (بیش از ۳ انگشت) ثبت می شود. بنابراین یک فتق با orifice ۲.۵ سانتی متری به عنوان فتق اندازه 2 نشان داده می شود. برای محل آناتومیک، از معیارهای مشابه در طبقه بندی آخن استفاده می شود (L = لترال، M = مدیال، F = فمورال). حرف P یا R را می توان به ترتیب در پرانتز قرار داد تا فتق اولیه یا عود کننده را نشان دهد.
